ការចងចាំមួយនេះ លែងមានអ្នក…
កន្លះម៉ោងកន្លងផុតទៀតហើយ ពេលដែលខ្ញុំត្រូវវះកាត់ក៏មកដល់ដែរ។ មួយម៉ោងមកនេះ ខ្ញុំនៅតែមិនឃើញអ្នក សូម្បីតែស្រមោល 🙂 ខ្ញុំពិតជាគ្មានតម្លៃមែនហី? មែនហើយ…ខ្ញុំយកទូរស័ព្ទមកអានសារ ដែលអ្នកផ្ញើមកខ្ញុំកន្លងមក យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ខ្ញុំអាចកុហកខ្លួនឯងមួយពេលទៀត…
« ពេលដែលខ្ញុំផ្ញើសារនេះទៅអ្នក ខ្ញុំមិនសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងឆ្លើយតបទេ តែខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងញញឹម ^_^ » ខ្ញុំអានបណ្តើរ ទឹកភ្នែកស្រក់បណ្តើរ
« សារមួយ ចិត្តមួយ បេះដូងមួយ…ស្រឡាញ់តែអ្នកម្នាក់គត់ ^_^ »
« ខ្ញុំចង់ក្លាយជាខ្នើយ ព្រោះអាចឲ្យអ្នកកើយបាន…ខ្ញុំចង់ក្លាយជាភួយ ព្រោះអាចផ្តល់ភាពកក់ក្តៅដល់អ្នក…ជាពិសេស ខ្ញុំចង់ក្លាយជាតុក្កតារបស់អ្នក ដែលអ្នកគេងឱបរាល់ថ្ងៃ ^_^ »
ខ្ញុំក៏បើកសម្លេងដែលខ្ញុំបានថតពេលនិយាយជាមួយគេ…
« ខ្ញុំសន្យាណា ថាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកជារៀងរហូត ក្មេងចម្កួតរបស់ខ្ញុំ…ហាមគិតអីផ្តេសផ្តាស កុំគិតច្រើន ហើយក៏កុំជឿពាក្យគេណា ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក » បន្តពីមួយ ទៅមួយ
« គ្មានរឿងបែបនោះទេ គេគ្រាន់តែជាមិត្តរួមការងារប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំស្រឡាញ់តែអ្នក… »
« គេគឺជាប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ កុំគិតច្រើនអីណា មនុស្សស្រឡាញ់គ្នាត្រូវទុកចិត្តគ្នា »
« កុំអីបង ប្រយ័ត្នគេមកឃើញ… » សម្លេងនរណា? ម៉េចក៏ខ្ញុំមាន? ខ្ញុំដូចជាមិនបានថត ទុកទេ…
« ឃើញក៏ឃើញទៅ ព្រោះបងមិនដែលស្រឡាញ់គេទេ បងគ្រាន់តែចង់ដេកជាមួយគេប៉ុណ្ណោះ អ្នកដែលបងស្រឡាញ់គឺអូនទេ » សម្លេងមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់លាន់ចេញមកឆ្លើយតប ហើយខ្ញុំក៏បានដឹងថា ម្នាក់នោះជានរណា។ ខ្ញុំមិនដឹងទេថា សម្លេងនេះថតពីពេលណា តែក៏ល្មមឲ្យខ្ញុំដឹង ល្មមឲ្យខ្ញុំឈឺម្តងទៀត…
បើមិនស្រឡាញ់ អ្នកគួរតែប្រាប់តាំងពីដំបូង នោះខ្ញុំនឹងមិនឈឺខ្លាំងដូចពេលនេះទេ…អ្នកដឹងទេថាវាឈឺណាស់ ខ្ញុំមិនខឹងអ្នកទេ តែខ្ញុំខឹងខ្លួនឯងដែលគិតមិនដល់ នឹកស្មានតែអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំមែន មិនធ្លាប់គិតសោះថា ទង្វើរបស់អ្នកទាំងអស់ គ្រាន់តែជាការបោកប្រាស…
អូយ៎ ឈឺក្បាលណាស់…ក្តុក! ទូរស័ព្ទធ្លាក់ចេញពីដៃខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏លែងដឹងអ្វីតទៅទៀត
……………….
ទីត ទីត ទីត…សម្លេងឧបករណ៍វាស់សម្ពាធបេះដូង
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ឈឺក្បាលណាស់…ពេលដែលខ្ញុំបើកភ្នែកឡើង ខ្ញុំឃើញបុរសម្នាក់ គេងទ្រោបក្បាលលើគ្រែខ្ញុំ។ តើគេជានរណា? ខ្ញុំដូចជាមិនស្គាល់គេទេ
« តូច! អូនដឹងខ្លួនហើយមែនទេ? អូនដឹងខ្លួនហើយ!!! លោកគ្រូពេទ្យនៅឯណា?»
« សូមទោស! លោកជានរណា? ហើយនេះជាកន្លែងណា? »
« អូនមិនចាំបងទេហ? ម៉េចចឹងលោកគ្រូ? » គេងាកទៅសួរបុរសម្នាក់ស្លៀកពាក់ដូចពេទ្យ
« គឺសាច់ដុះក្នុងក្បាលគេធំពេក ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ខួរក្បាល ជាបណ្តោះអាសន្ន គេមិនអាចចាំអ្វីបានទេ »និយាយហើយគាត់ក៏ដើរមកពិនិត្យខ្ញុំ
« សុំទោស តូច! បងសុំទោស… » ទឹកភ្នែករបស់គេស្រក់ចុះមក ហាក់ដូចជាសោកស្តាយអ្វីមួយ
« សុំទោសអី? លោកស្គាល់ខ្ញុំដែរ? » ខ្ញុំនៅតែគិតមិនឃើញថា គេជាអ្នកណា
« កុំណាតូច! បងអង្វរ កុំភ្លេចបងអីណា បងស្រឡាញ់អូន » គេនៅតែយំ ហើយឱបខ្ញុំ
« ខ្ញុំពិតជាមិនស្គាល់លោកមែន.. » គេទាញទូរស័ព្ទមក ហើយបង្ហាញរូបមួយ ដែលខ្ញុំថតជាមួយគេ
« ចាំរូបនេះបានទេ? គឺជាពេលដែលអូនព្រមធ្វើសង្សារបង។ ហើយនេះជាថ្ងៃកំណើតអូន…» គេឲ្យខ្ញុំមើលរូបជាច្រើន តែខ្ញុំនៅតែចាំមិនបានថា គេជានរណា ហើយបានរូបខ្ញុំពីណា
« អូយ៎ឈឺក្បាលណាស់ » ខ្ញុំស្រែកចេញទៅ ព្រោះវាឈឺពិតមែន
« សូមទុកពេលឲ្យអ្នកជម្ងឺផង គេអាចនឹងមិនចាំអ្វីអស់មួយជីវិត បើសិនលោកបង្ខំការចងចាំរបស់គេ » ហើយលោកគ្រូពេទ្យក៏ឲ្យគេចេញទៅវិញ
« ឲ្យឱកាសបងម្តងណាតូច! បងពិតជាចង់កែកំហុសទាំងអស់! បងអង្វរណា ឲ្យបងមានឱកាសបានស្រឡាញ់អូនម្តងទៀតទៅ »
« ទេ! ខ្ញុំមិនអាចលើកលែងឲ្យមនុស្សដែលបោកប្រាសខ្ញុំបានទេ!!! » ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអី បានជានិយាយយ៉ាងដូច្នេះ? វាហាក់ដូចជាមានអ្វីមួយជម្រុញឲ្យខ្ញុំនិយាយ
គេមិនឆ្លើយ តែញញឹម ហើយដើរចេញទៅទាំងទឹកភ្នែក…មួយសន្ទុះមកទើបមានមនុស្សមួយក្រុមទៀត ចូលមក។ លោកគ្រូពេទ្យប្រាប់ថា ពួកគេជាក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានសួរពួកគេ ពីបុរសម្នាក់ដែលទើបចេញទៅអំបាញ់មិញ ហើយប្រាប់រូបរាងរបស់គេ។ ក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលប្រាប់ថាជាប្អូនរបស់ខ្ញុំ បានប្រាប់ខ្ញុំអំពីគេជាច្រើន…ជាពិសេស រឿងដែលធ្វើឲ្យបេះដូងរបស់ខ្ញុំប្រេះបែកជាថ្មី…។ ប្អូនបានប្រាប់ខ្ញុំថា គេបោកប្រាសខ្ញុំ ដើម្បីគ្រាន់តែដេកជាមួយខ្ញុំ ធ្វើបាបចិត្តខ្ញុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំខូចចិត្ត…ហេតុអី ខ្ញុំចាំមិនបានសោះចឹង? ហើយហេតុអី ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់?
បាត់ការចងចាំក៏ល្អ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនចាំបាច់ឈឺចាប់ ដែលត្រូវមនុស្សម្នាក់បោកប្រាស់ ^_^ ហើយខ្ញុំក៏មិនចង់ចងចាំឡើងវិញដែរ ខ្ញុំនឹងប្រើជីវិតថ្មី របស់ខ្ញុំឲ្យមានន័យ ជាមួយមនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ…លាហើយ មនុស្សបោកប្រាស…ការចងចាំរបស់ខ្ញុំ លែងមានអ្នកហើយ…
ប្រែសម្រួលដោយ មិថុនា
សរសេរចូលប្លក់ដោយ ម្ចាស់ប្លក់
😀 🙂 😦 😥 កុំទៅអីបានទេ? បើសិនជាខ្ញុំសូមឲ្យអ្នកនៅក្បែរខ្ញុំ តើបានទេ? ខ្ញុំដឹង ថាខ្ញុំនេះអាត្មានិយម។ គ្រាន់តែស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ តើខ្ញុំខុសដែរអី? ខ្ញុំជាមនុស្សរឹងបឹុង មិនខ្លាចមេឃ មិនខ្លាចដី តែអ្វីដែលខ្ញុំខ្លាចបំផុតនោះ គឺ ត្រូវបែកពីអ្នក…
ក្មេងតូច
ក្មេងតូច 