ស្នេហាមួយនោះ…
«ស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ មិនចាំបាច់ទាល់តែបានគេជាសង្សារនោះទេ ត្រឹមឃើញក្តីសុខរបស់គេជាមួយមនុស្សដែលគេពេញចិត្ត យើងក៏សប្បាយចិត្តណាស់ហើយ»
ខ្ញុំតែងរំឮកប្រាប់ខ្លួនឯងជារឿយៗ ថាគេគ្រាន់តែជាមិត្ត…ប៉ុន្តែការពិតនៅតែជាការពិត ខ្ញុំមិនអាចលុបគេចេញពីការចងចាំបានទេ។
កាលបើយើងស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ យើងតែងតែចង់ឲ្យគេស្រឡាញ់យើងតបវិញ។ ប៉ុន្តែបើក្នុងចិត្តគេមានមនុស្សម្នាក់ផ្សេងរួចទៅហើយ យើងក៏បានត្រឹមតែ ឈរ ស្ងៀមៗ ជាមិត្ត កំដរគេពេលដែលគេត្រូវការប៉ុណ្ណោះ។ ជាមិត្តមានអីមិនល្អ? យ៉ាងហោចណាស់ក៏បានជួបមុខគេរាល់ថ្ងៃ ក្បែរគេរាល់ថ្ងៃ គ្រាន់តែថា មិនមែនក្នុងនាមជាសង្សារ។
តើអាចនឹងមានថ្ងៃ ដែលគេមើលឃើញខ្ញុំ ស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លះដែរទេ? គ្មានទេមើលទៅ…គេជាមនុស្សល្អ មិនសមមកប្រឡាក់ប្រឡូកនឹងរឿងស្នេហាបែបនេះទេ…
ដឹងតើ! ថាក្តីស្រឡាញ់របស់គេ ប្រគល់ឲ្យអ្នកផ្សេង ខ្ញុំតែងតែនៅក្បែរគេ ជួយការងារគេ ធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីសម្រួលការងារគេ មិនចង់ឃើញគេហត់ មិនចង់ឃើញគេឈឺ ប្រចណ្ឌ ខឹង អន់ចិត្ត…អ្វីៗបានត្រឹមតែលាក់ទុកក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថាបើបង្ហាញចេញមក សូម្បីតែមិត្តក៏លែងបានធ្វើដែរ…
ពួកយើងនៅសល់ពេល ជួបគ្នា មិនប៉ុន្មានថ្ងៃទេ ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែចង់តែចង់ចំណាយពេលដែលនៅសល់ នៅក្បែរគេ បង្ហាញនូវក្តីស្រឡាញ់ដែលខ្ញុំមាន ហើយក៏សង្ឃឹមថា គេនឹងគិតដល់ខ្ញុំខ្លះ ពេលដែលយើងលែងបានជួបគ្នា ទោះបើជាគេមិនដែលខ្វល់ពីខ្ញុំក៏ដោយ…
សួរថា គេមិនដែលខ្វល់ផង នៅស្រឡាញ់គេឬអត់? «ស្រឡាញ់! ស្រឡាញ់ខ្លាំង…»
ក្មេងតូច
ក្មេងតូច 
No trackbacks yet.