ស្នេហ៍ចៃដន្យ…? (៩)
…នៅសុខៗម្សៀរនោះចង់ជិះឡានក្រុងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ទាំងដែលសួរថាសង្សារគេនៅឯណាក៏មិនព្រមប្រាប់…ឡានខ្លួនឯងមានមិនជិះ…ហ៊ឺម…
«កៅអីលេង ១៧ និង ១៨…ត្រង់ហ្នឹងហើយ» ខ្ញុំប្រាប់ម្សៀរធិដែលកំពុងដើរហួស គាត់នេះធ្វើដូចមិនដែលជិះឡានក្រុង តាំងពីឡើងឡានមក ញញឹមឲ្យពព្រាយ
«នែអ្នកប្រុស? »
« ហឹម? »
« សួរតាមត្រង់ចុះ តាំងពីកើតមកមិនធ្លាប់ជិះឡានក្រុងទេអី? (-.,-) »
« ១ »
« ១អី? ធ្លាប់ជិះម្តង ឬ ជិះលើកទីមួយ?…អូយ៎ » គ្រាន់តែសួរ ចាំបាច់វាយក្បាល >_<
« នេះជាលើកទីមួយវ៉ើយ!! ចង់ជិះយូរហើយ » ឆឹស! ខ្ញុំគិតថាគេឡើងឡានខុសហើយ គួរតែឡើងឡានពេទ្យឆ្កួតល្អជាង មើលចុះ! ប៉ះនេះប៉ះនោះ សើច ញញឹម សព្វគ្រប់តែម្តងហើយ >.<
«ធិត? ងុយដេកឬអត់? » គេសួរ
« ណែ…ខំតែសួរ មិនដឹងជាដេកតាំងពីពេលណាទេ អាម្សៀរនេះ»
« មិនទាន់ដេកទេ សម្ងំតើ »
« អ ចឹងដេកទៅ» គេនិយាយហើយលូកដៃមកឱបស្មាខ្ញុំ ទាញឲ្យខ្ញុំគេងលើទ្រូងគេ
« អ្នកប្រុស…»
« កុំនិយាយច្រើន ឲ្យដេក ក៏ដេកទៅ » គេថើបក្បាលខ្ញុំទៀត
« អ្នកប្រុស..»
«ថាដេកទៅ » គេឱបខ្ញុំណែនជាងមុខ
« យើងមានអារម្មណ៍ចម្លែកជាមួយឯង…យើង…ចូលចិត្តឯង…»
«អេ៎ លឺយើងនិយាយឬអត់? អើ! ដេកលក់ទៀតហើយ ដេករាល់ពេលដែលនិយាយរឿងសំខាន់តែម្តង (-.-) »
ប្រហែលជាមួយម៉ោងក្រោយ យើងក៏មកដល់កន្លែងសម្រាក គេឈប់ដើម្បីឲ្យបត់ដៃជើង
« ល្មមភ្ញាក់ហើយវើយ! បានដេកស្រួល ដេករហូត យើងស្ពឹកពេញខ្លួនអស់ហើយ »
« អ្នកប្រុសខ្លួនឯងមិនចឹងអី ដែលទាញឲ្យខ្ញុំដេកលើ? 😛 »
« មិនទៅក្រៅទេអី? » គេសួរខ្ញុំ
« ទៅ ចុះអ្នកប្រុស? »
«ទៅមុនទៅ យើងសម្រួសសរសៃតិច ស្ពឹកអស់ »
« ចឹងផ្ញើកាបូបផង » និយាយរួចខ្ញុំក៏ចុះទៅ
ទីតៗៗ (សម្លេងសារ)
« Where a u now? I miss U…Love from Pheareak »
…..
« មកវិញហើយអ្នកប្រុស នេះទិញទឹកមកឲ្យដែរ » ខ្ញុំហុចទឹកឲ្យគេ
« ទុកត្រង់នោះទៅ »
« ចង់ញ៉ាំអីឬអត់អ្នកប្រុស? »
« មិនឃ្លាន » ខ្ញុំមិននិយាយអី ក៏ផ្តេកក្បាលលើស្មាគេទៀត
« មិនឲ្យកើយទេវើយ >.< ទៅកើយអារក្សអីហ្នឹងទៅ »
« ស្អីទៀតហើយ?? ឃើញខ្មោចចូលតាំងពីព្រឹក ឥឡូវចេញវិញហើយមើលទៅ (-.,-) »
« សង្សារឯងផ្ញើសារមកហ្ន៎ » ខ្ញុំទាញទូរសព្ទមកមើល ឃើញភារក្សផ្ញើមកមែន
« មិនតបទៅវិញថា នឹកគេណាស់ ទេអី? >.< »
« យ៉ាងម៉េចអ្នកប្រុស? និយាយគំរោះគំរើយ »
« គ្មានម៉េចទេ ប្រញាប់តបទៅ គេកំពុងចាំ >.< »
« អ៎ ប្រចណ្ឌមែនទេអ្នកប្រុស ^_^ »
« ឆ្កួត! គ្មានប្រចែប្រចណ្ឌក្បាលឯងអីទេ គិតឆ្កួតៗ!!!» គេនិយាយបណ្តើរ ងាកមុខចេញបណ្តើរ
« អីណាទេ ប្រចណ្ឌថាប្រចណ្ឌទៅ 
»
ខ្ញុំមើលជុំវិញឡានគ្មានមនុស្ស ក៏ងើបទៅថើបថ្ពាល់គេមួយខ្សើត…
« ប៉ុណ្ណឹងឈប់ប្រចណ្ឌនៅ អ្នកប្រុសបាទ » គេយកដៃប៉ះកន្លែងដែលខ្ញុំថើប ហើយធ្វើមុខស្រឡាំងកាំងតិចតួច
មិនបង្អង់យូរ ខ្ញុំក៏កើយស្មាគេ ធ្វើជាដេកលក់..ហុហុ…ខូចមិនធម្មតាដែរខ្ញុំ ^_^
សមិទ្ធិនិយាយ៖
ខ្ញុំពិតជាខឹងមែនពេលដែលឃើញសាររបស់ភារក្សហ្នឹង…
« អ៎ ប្រចណ្ឌមែនទេអ្នកប្រុស ^_^ »
អឺប្រចណ្ឌ តែឲ្យប្រាប់យ៉ាងម៉េច មិនហ៊ានទេវើយ…ពេលដែលគេថើបខ្ញុំ បេះដូងរបស់ខ្ញុំលោតយ៉ាងចម្លែក ចម្លែកបែបដែលមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមក ទោះបីខ្ញុំធ្លាប់មានសង្សារច្រើននាក់ហើយក៏ដោយ ចម្លែកបែបបរិយាយមិនត្រូវ…
ម្សៀរធិតប្រាប់ថា ១ម៉ោងអីទៀតដល់ផ្ទះវិញហើយ តែខ្ញុំហាក់ដូចមិនចង់សោះ ចង់ឲ្យឡាននេះនៅតែបើកទៅមុខទៀត មិនចង់ឲ្យឈប់ មិនចង់ឲ្យឱកាសល្អៗបែបនេះកន្លងផុតទៅទេ…ធិត ខ្ញុំស្រឡាញ់ឯងមែនទែនហើយ…
(វគ្គនេះសូមទុកត្រឹមហ្នឹងសិន…ហុហុ…គឺថាអ្នកនិពន្ធរវល់ តែខ្លាចអ្នកអានភ្លេចសាច់រឿង ក៏ឆ្លៀតមកដាក់ឲ្យម៉ាមាត់ពីរ។ ចាំវគ្គក្រោយសងវិញណា៎…)
KT
សូមជួយ Like Page របស់ខ្ញុំនៅលើ Facebook ផងណា៎ https://www.facebook.com/ktnovel
ក្មេងតូច
ក្មេងតូច 