ផ្កាពន្លឺព្រះច័ន្ទ (វគ្គ ១)
*** រឿងនេះ មិនមែនខ្ញុំសរសេរទេ ហើយក៏មិនដឹងអ្នកណាសរសេរដែរ ព្រោះចម្លងតាមសៀវភៅមក គ្មានឈ្មោះអ្នកនិពន្ធ ^_^ ដោយសារកុំព្យូទ័រខូច ធ្វើឲ្យបាត់ឯកសារឿងខ្លះ ទើបត្រូវសរសេរឡើងវិញ ហើយក៏យករឿងនេះមកជំនួស សង្ឃឹមថាល្អមើលណា…រឿងនេះដែរ មិនមែនជារឿងហ្គេយ៍ទេណា មើលបានតាមសប្បាយ ហើយកុំភ្លេច ខំមិនផង ^_^
ភាគទីមួយ ៖ រឿងក្រឡាប់ចាក់អស់ហើយ!!
« ម៉ាក់មកវិញហើយឬ? ខ្ញុំនឹកដល់ម៉ាក់ខ្លាំងណាស់ »
ខ្ញុំម្នីម្នារត់ទៅទទួលម៉ាក់នៅមុខផ្ទះ ប៉ុន្តែ!!! ឆ្កែឡប់ផ្ទះណាហ្នឹងមកជុះអាចម៍នៅផ្លូវដើរ ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ? អាឆ្កែគ្មានម៉ែប្រដៅ អាឆ្កែគ្មានរបៀប ចេះមកជុះបែបនេះទៅកើត។ ខ្ញុំលោតរំលងអាចម៍ឆ្កែនោះមកយ៉ាងស្រស់ស្អាត ហាក់ដូចជាកីឡាករអត្តពលកម្មជម្រើសជាតិ ប៉ុន្តែស្បែកជើងចង្រៃវាក៏ធ្វើឲ្យរអិល។
ព្រឺត!!! គ្រាំង!!!
« អូយ… 😥 »
« ស្លាប់ហើយ ចេ កូនម៉ែ ក្បាលរបស់កូន…ក្បាលរបស់កូន…ប្រឡាក់អាចម៍ឆ្កែហើយ » ម៉ាក់ឈរស្រឡាំងកាំងប្រហែលពីរវិនាទី ហើយក៏ប្រាប់ខ្ញុំដែលកំពុងដេកច្រង៉េងច្រង៉ាង ចាប់កង្កែបនៅដី។
« ហឺុ! ហឺុ! អាឆ្កែឡប់ ម៉េចក៏មកជុះត្រង់នេះទៅកើត »
ខ្ញុំរួសរាន់ក្រោកចេញពីអាចម៍ឆ្កែនោះ រលាស់ក្បាលខ្លាំងជាងអ្នកចម្រៀងរ៉ុកទៅទៀត…ដើម្បីឲ្យ អាចម៍ពណ៌លឿងនេះ ចេញពីក្បាលរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏រត់ទៅកាន់ក្បាលរ៉ូប៊ីនេទឹកដែលនៅមុខផ្ទះ ហើយក៏ច្បូតដៃយករបស់កខ្វក់ ចេញពីសក់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្ញុំ។
« ម៉ាក់ថា ឯងទៅងូតទឹកវិញល្អជាង មុននឹងក្លិនស្អុយខ្លាំងជាងនេះ » ម៉ាក់និយាយបណ្តើរ យកដៃខ្ទប់ច្រមុះបណ្តើរ កូនស្រីគ្រាន់តែប្រឡាក់ឆ្កែបន្តិចសោះ ម៉េចក៏ចាំបាច់ធ្វើឬកពារស្អប់ខ្ពើមដល់ថ្នាក់នេះ?
ខ្ញុំរត់ចូលក្នុងផ្ទះភ្លាមៗ តែមុននឹងចូលក្នុងផ្ទះក៏ងាកមកសួរម៉ាក់ថា
« ម៉ាក់ចង់ឲ្យខ្ញុំយួររបស់ចូលផ្ទះសិនដែរទេ? »
« មិនបាច់ទេ ឯងលាងសម្អាតរបស់ដែលនៅលើក្បាលរបស់ឯងឲ្យរួចរាល់សិនទៅ ល្អជាង »
………………………
ក្រោយពីងូតទឹករួចរាល់ហើយ ខ្ញុំក៏ចុះមកពីជាន់ខាងលើ ដែលជាវិមានរបស់ខ្ញុំ ^_^
« ចេ កុំរត់អីកូន កំពុងតែរឡាក់រឡើកស្រាប់ផង ក្រែងលោ…»
ផាំង! ផាំង! ឌឹប! ប្រាវ!
ម៉ាក់និយាយមិនទាន់ចប់ប្រយោគផង ខ្ញុំក៏រមៀលដួលបះជើងមកពីកាំជណ្តើរជាន់ទីពីរ.. អូយ! ឈឺចុកចាប់ខ្ទេចខ្ទាំរាងកាយអស់ហើយខ្ញុំ Y_Y
« មើលចុះ និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផង ឈឺដែលទេកូន? » ម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ចូលមកគ្រាខ្ញុំឡើង ក្នុងដៃរបស់គាត់កាន់ទូរស័ព្ទ ប្រហែលជាប្រុងតេរទៅណា
« ម៉ាក់ប្រុងទូរស័ព្ទទៅណា? »
« ម៉ាក់ប្រុងតេរទៅរកបងរបស់ឯង ក្រែងលោម៉ាក់ជួយឯងមិនទាន់ នឹងបានឲ្យបងប្រុសឯង យកទៅវត្តតែម្តង »
« អូ! ម៉ាក់និយាយបែបនេះទៀតហើយ លើកមុនម៉ាក់ហៅមកមែនទែន ខ្ញុំវីសនឹងត្រូវយកឡើងទៅលើឡាន ព្រមជាមួយនឹងសាកសពទៅហើយ » ខ្ញុំយកទូរស័ព្ទដៃ ចេញពីម៉ាក់យ៉ាងរហ័ស មុននឹងខ្ញុំត្រូវបានសែងទៅដេកជាមួយសាកសព (-.-)
« ឯណារបស់ទិញផ្ញើខ្ញុំ? »
« មានតើ ម៉ាក់ខំលួចយកពីទីបេឯណោះ…នេះនែ៎! ផ្កាពន្លឺព្រះច័ន្ទមកពីទីបេ » ម៉ាក់ធ្វើមុខ មោទនភាព ក្នុងដៃមានផើងផ្កាតូចមួយដែលជាផ្កាពណ៌ខៀវ មានតែមែកនិងផ្កា គ្មានស្លឹក សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត គឺមានក្លិនឈ្ងុយទាក់ទាញជាខ្លាំង
« ដើមឈើទៀតហើយម៉ាក់ ផ្ទះរបស់យើងកាន់តែជិតដូចព្រៃអាម៉ាហ្សូនហើយ! ម៉ាក់នៅទិញដើមឈើមកផ្ញើខ្ញុំទៀត បន្តិចទៀត ខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សព្រៃ រស់នៅក្នុងផ្ទះព្រៃមិនខាន !
ខ្ញុំទួញថ្ងូរនឹងម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់ គាត់ជាព្រឹក្សសាស្រ្ត គាត់តែងយកដើមឈើចម្លែកៗ មកផ្ទះជានិច្ច។ នៅក្រាយផ្ទះ មានរោងដាំដើមឈើដែលខ្ញុំត្រូវប្រថុយស្លាប់ ចូលទៅស្រោចទឹក មើលថែរដើមឈើរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំប្រើពាក្យថាប្រថុយស្លាប់ គឺខ្ញុំប្រើមិនខុសទេ ព្រោះមានដើមឈើចម្លែកៗដែលម៉ាក់ទិញតាំងពីវានៅតូចៗ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ធំណាស់ ខ្ញុំខ្លាចតែដើមឈើនោះ ខាំក្បាលខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំមានគម្រោងថា នឹងលួចយកវាទៅលក់នៅសួនផ្កាឲ្យអ្នកដែលចូលចិត្តរបស់ប្លែកៗ គេនឹងបានទទួលកម្មជំនួសខ្ញុំ 
ដើមឈើគ្រោះថ្នាក់ទី២គឺវល្លិ៍ពិស ដែលម៉ាក់ខ្ញុំយកមកពិសោធបំបាត់ភាពរឡាក់រឡើក របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាម៉ាក់គិតយ៉ាងម៉េចទេ ពិសរបស់វាធ្វើឲ្យមនុស្សមមីងមមាំងមួយអាទិត្យពេញ…ម៉ាក់អើយម៉ាក់ ចង់ឲ្យខ្ញុំស្លាប់ឬ? សព្វថ្ងៃខ្ញុំដាំវា ដោយដាក់ក្នុងកន្លែងងងឹតក្នុងរោងដាំដើមឈើ ចង់កាត់ចោលក៏ស្តាយផ្កាស្អាតៗក្រហមស្រស់របស់វា ដែលចេញផ្ការាល់ខែ។
ចំណែកដើមផ្សេងៗទៀត ខ្ញុំកំចាត់ជិតអស់ហើយ 😆 នៅសល់តែដើមឈើគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្មានប្រភេទប៉ុណ្ណោះ។ នៅទីបំផុត ប៉ាទ្រាំឃើញពិបាកមិនបាន ក៏ជួលឲ្យជាងមកធ្វើជា ប្រព័ន្ធថែទាំដើមឈើក្នុងរោងដាំដើមឈើ ហេតុនេះ ខ្ញុំមានតួនាទីត្រឹមតែដាក់ជីប៉ុណ្ណោះ ហើយនឹងកាត់តុបតែងមែកម្តងម្កាល។
« ដើមឈើនេះពិសេសណាស់កូន វាជាដើមឈើក្នុងក្បួនតម្រាវេទមន្តអាថ៌កំបាំងទីបេ ចាំម៉ាក់សិក្សាស្រាវជ្រាវសិន ចាំយើងមកលេងជាមួយគ្នា » នេះគឺជាការឃោសនាបបួល ដ៏គួរឲ្យព្រឺព្រួចបំផុតក្នុងលោក ទៅលេងជាមួយម៉ាកឬ? ម៉ាក់!! ខ្ញុំចង់មានអវយវៈគ្រប់គ្រាន់ ពេញលេញ
« ម៉ាក់យកខ្ញុំទៅពិសោធទៀតហើយហ៎? ទេ!! គ្មានផ្លូវជាដាច់ខាត លើកមុនខ្ញុំឡើងកន្ទួលពេញខ្លួន ប៉ោងមាត់ដូចសត្វចម្លែក…លើកនេះ ខ្ញុំមិនក្លាយទៅជាខ្ទើយហើយទេ ឬអីម៉ាក់? »
« លើកមុនខុសបច្ចេកទេសតិចតួច លើកនេះម៉ាក់ធានាថា គ្មានគ្រោះថ្នាក់ទេ » ម៉ាក់ញញឹមពព្រាយ មិនគិតបន្តិចសោះថា ហេតុអីកូនស្រីមានជីវិតកម្សត់បែបនេះ 😥
« ទេ!! ទោះយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនលេងជាមួយដែរ ម៉ាកបញ្ឈប់គម្រោងការនេះទៅ ទោះយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនចូលរួមជាមួយដែរ អឺ..ចុះប៉ាមិនមកជាមួយម៉ាក់ទេហ៎? ចុះក្រែងថាមកជាមួយគ្នានោះអី? »
« កុំនិយាយពីប៉ាឯងអី ប្រុសអីបិុនតូចចិត្តដល់ហើយ ម៉ាក់ទុកចោលនៅព្រលានយន្តហោះ បន្តិចទៀត ពេលបាត់រងារនឹងមកវិញខ្លួនឯងហើយ »
ម៉ាក់និងប៉ាងរដាក់គ្នាទៀតហើយ ពួកគាត់គឺជាប្តីប្រពន្ធដែលងង៉ក់ដាក់គ្នាពេញមួយឆ្នាំ ពេញមួយជាតិ មិនលើកលែងថ្ងៃឈប់សម្រាក មិនដឹងជារស់នៅដោយរបៀបណាទេដល់ទៅ ២០ឆ្នាំ រហូតមានកូនធំប៉ុនក្របីដូចជាខ្ញុំ?
« ម៉ាក់ធ្វើបែបនេះដាក់ប៉ា ប្រយ័ត្នគាត់គេចទៅមានប្រពន្ធចុង »
« សាកមើលទៅ!! ម៉ាក់នឹងបោះឲ្យអាទីងលី សីុតែម្តង »ទីងលី គឺជាដើមឈើយក្សនោះ ម៉ាក់ខ្ញុំឃោឃៅដែរទេ?
« ឯងយកដើមផ្កានេះទៅទុកក្នុងបន្ទប់ទៅ កុំឲ្យវាត្រូវពន្លឺថ្ងៃជាដាច់ខាត មិនអញ្ចឹងទេ វានឹងងាប់ ប៉ុន្តែ ឲ្យត្រូវពន្លឺព្រះច័ន្ទបាន ហើយបើត្រូវពន្លឺព្រះច័ន្ទរាល់ថ្ងៃ វានឹងចេញផ្កាកាន់តែឆាប់ »
« ចេញផ្កាឆាប់ឬ? ដើមប៉ុនឈើចាក់ធ្មេញហ្នឹងឬ? »
« មែនហើយ! តាមធម្មតាវាចេះផ្កា១០ឆ្នាំម្តង តែបើនៅកន្លែងដែលមានពន្លឺព្រះច័ន្ទញឹកញាប់ អាចនឹងបន្ថយមកនៅត្រឹម ៦-៧ឆ្នាំ »
« ទម្រាំតែចេញផ្កាដល់ទៅ៦ឆ្នាំ ទម្រាំតែបាន១០ផ្កា អ្នកដាំប្រាកដជាស្លាប់មុនហើយ »
« មិនចាំបាច់និយាយដោយសម្លេងបែបនេះក៏បានដែរ សាកដាំមើលសិនទៅ ម៉ាក់ឃើញឯងពូកែដាំដើមឈើសឹងអី កូនជាមនុស្សដៃត្រជាក់ ដាំអីក៏បានផលដែរ កូនយកទៅទុកឲ្យម៉ាក់បន្តិចផង ម៉ាក់ទៅងូតទឹកសិនហើយ ហើយចាំយើងនាំគ្នាទៅញាំុ បាយនៅខាងក្រៅ »
« ចា៎ »
« ហើយកុំធ្វើឲ្យដើមឈើនេះធ្លាក់ វាជារបស់ដែលពិបាករកណាស់ » ម៉ាក់នៅងាកមកបញ្ជាខ្ញុំទៀត
« ចា៎ » ខ្ញុំមិនរឡាក់រឡើកដល់ថ្នាក់ហ្នឹងទេម៉ាក់
ម៉ាក់មកនៅផ្ទះជាមួយខ្ញុំបានត្រឹមតែមួយអាទិត្យ ក៏ជិះយន្តហោះទៅបរទេសវិញ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមនៅផ្ទះម្នាក់ឯងតាំងពីរៀនថ្នាក់ទី១០ ហើយក៏ត្រូវទៅរៀននៅសាលា ដែលឲ្យសិស្សត្រូវស្នាក់នៅក្នុងសាលា ដោយបានមកផ្ទះតែម្តងក្នុងមួយអាទិត្យ ដោយមានមីងដែលនៅក្បែរផ្ទះចាំជួយឈាងមកមើលដើមឈើក្នុងផ្ទះ ហើយថ្ងៃឈប់សម្រាក ខ្ញុំក៏បានមកមើលថែវិញម្តង។ ពីរថ្ងៃទៀតដល់ថ្ងៃចូលរៀនវិញហើយ ខ្ញុំនឹងបានទៅសប្បាយរីករាយជាមួយមិត្តភក្តិ នៅផ្ទះគួរឲ្យធុញសឹងស្លាប់ ប៉ានិងម៉ាក់ក៏នៅផ្ទះខ្លះដែរ តែមិននៅច្រើនជាងនៅ។
ខ្ញុំរៀននៅសាលាដែលមានតែសិស្សស្រី ជាសាលាដែលម៉ាក់ធ្លាប់រៀន។ ខ្ញុំមានសេចក្តីសុខជាមួយមិត្តភក្តិនៅទីនោះ ទោះជាជួនកាលត្រូវពួកសិស្សច្បងជ្រេញ ចំពោះសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ។
សក់ពណ៌ត្នោតរួញទឹករលកស្អាត ភ្នែកពណ៌ត្នោតសីុនឹងទម្រង់មុខពងក្រពើ បបូរមាត់ក្រហមស្រស់ មិត្តភក្តិជាច្រើននាក់និយាយថា ខ្ញុំគួរឲ្យស្រឡាញ់ដូចតុក្កតា ឃើញទេ? ខ្ញុំអត់បានកាន់ជើងខ្លួនឯងទេ ស្អាតពិតមែន
………………………
ព្រះច័ន្ទដ៏ធំកំពុងតែបញ្ចេញពន្លឺ យប់នេះដូចជាធំជាងសព្វដង ផើងផ្កាដើមពន្លឺច័ន្ទ ដាក់នៅរានហាល ទទួលយកពន្លឺព្រះច័ន្ទដែលបាចសាចចូលមក។ ផ្ការបស់វាហាក់ដូចជាកំពុងតែរីកធំឡើង ផ្កាពណ៌ខៀវចាប់ផ្តើមរីក។ មិនគួរឲ្យជឿនឹងភ្នែកសោះថា ស្រទាប់ផ្កាចាប់ផ្តើមប៉ោងក្រាស់ឡើងភ្លាមៗ នៅពេលត្រូវពន្លឺព្រះច័ន្ទ ហើយក្លិនឈ្ងុយទាក់ទាញគួរឲ្យស្រក់ទឹកមាត់ ដែលខ្ញុំធុំកាលពីថ្ងៃ កាន់តែជះក្លិនខ្លាំងឡើងៗ ហាក់ដូចជាអ្នកណាមកបើកហាង លក់នំដុតក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំ។
ព្រះជាម្ចាស់ជួយ!! អូ..ក្លិនដូចនំចឹង វាមាន៥ស្រទាប់ បើខ្ញុំក្តិចមួយស្រទាប់មកភ្លក់ ម៉ាក់នឹងដឹងដែរទេថាបាត់? ម៉ាក់ប្រាកដជាចាំមិនបានទេ ដើមឈើរបស់គាត់ច្រើនរហូតចាំមិនអស់ទៅហើយ។
ម្រាមដៃរបស់ខ្ញុំឈោងសន្សឹមៗ ក្តិចស្រទាប់ផ្កាពណ៌ខៀវក្រាស់ ចេញពីដើម មានជ័រហៀរចេញមកបន្តិចបន្តួចប្រឡាក់ចុងម្រាមរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំហិតក្លិនរបស់វា ក្លិនវាឈ្ងុយខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំក៏ញាំុអស់ រសជាតិផ្អែមឈ្ងុយនៅជាប់នឹងចុងអណ្តាត ឆ្ងាញ់ជាងនំដែលខ្ញុំធ្លាប់ញាំុទៀត។ បើញាំុអស់ទាំងដើម តើម៉ាក់នឹងសំពោងក្បាលខ្ញុំដែរទេ? ដើមឈើនេះបង្កាត់ពូជយ៉ាងម៉េចទៅ? បើដាំវាចេញផ្កាច្រើនៗ ខ្ញុំប្រាកដជាមានមិនខាន ^o^ តែម៉ាកនិយាយថា ១០ឆ្នាំទើបវាចេញផ្កាមួយ ទម្រាំតែបានលុយ សង្ស័យចាស់កោងខ្នងមុនទៅហើយ។
ភ្នែកនិងត្របកភ្នែករបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមលែងសាមគ្គីគ្នាហើយ ខ្ញុំយកដើមផ្កាពន្លឺច័ន្ទទៅទុកក្រោមគ្រែដើម្បីគេចពន្លឺថ្ងៃនៅពេលព្រឹក ហើយក៏គេងនៅលើគ្រែ ដែលពោរពេញទៅដោយតុក្កតាយ៉ាងមានសេចក្តីសុខ។
…………….
ជីប! ជីប! ជីប
សម្លេងសត្វស្រែក…អាសត្វឡប់ មកដាស់ខ្ញុំទាំងព្រលឹមទៀតហើយ ថ្ងៃឈប់សម្រាកនៅផ្ទះមិនដែលបានគេងដល់ថ្ងៃសោះ តិចចាប់ពួកឯងមកស្ងោរជ្រក់ឥឡូវហ្នឹង…កាលពីយប់មិញរវល់តែមើលផ្កាពន្លឺច័ន្ទដល់យប់ជ្រៅ ឥឡូវងងុយគេងមិនបាត់សោះ។ ខ្ញុំគ្រវីក្បាលទៅមកពីរបីដង អីយ៉ា! សាប៊ូកក់សក់នេះក្រអូបល្អដល់ហើយ ដល់ថ្នាក់ខានកក់សក់បីថ្ងៃទៅហើយ សក់នៅតែក្រអូបទៀត (-.-)
អូយ៎ ហេតុអីក៏អាវគេងរបស់ខ្ញុំចង្អៀតម្ល៉េះ ក្នុងរយៈពេលវិស្សមកាលនេះ ខ្ញុំក្លាយជាជ្រូកដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផងឬ? ខ្ញុំពត់ខ្លួនបន្តិច រួចក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹកអង្គុយនៅលើបង្គន់ អេ! ហេតុអីក៏ពេលបត់ជើងតូចប្រឡាក់បែបនេះ។ ខ្ញុំឱនមើលទៅផ្នែកខាងក្រោយដោយការឆ្ងល់
« អូ! ព្រះជាម្ចាស់ជួយ! ចេក!!! ស្រវាំងភ្នែកទេដឹង? មិនមែនទេៗ គ្មានផ្លូវទេ អាយ!! ឡប់ ឡប់ » អំបាញ់មិញខ្ញុំឃើញរូបភាពបំភាន់ភ្នែកមែនទេ? ខ្ញុំញីភ្នែកហើយឱនមើលវាម្តងទៀត
« មិនមែនទេ! ខ្ញុំប្រហែលជាកំពុងតែយល់សប្តិ » ខ្ញុំក្តិចខ្លួនឯង
« អូយ! ឈឺតើ » តែអាដៃធំបែបនេះ មិនមែនជាដៃរបស់ខ្ញុំទេ សក់ពណ៌ខៀវត្រឹមស្មានេះ ក៏មិនមែនជារបស់ខ្ញុំដែរ អ្នកណាមកលេងកំប្លែងជាមួយខ្ញុំហ្នឹង?
ខ្ញុំប្រញាប់ប្រញាល់ក្រោកពីបង្គន់រត់ទៅកាន់កញ្ចក់ដែលនៅក្នុងបន្ទប់គេង ខ្ញុំមើលមុខខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់ពិចារណារូបភាពដែលនៅចំពោះមុខ
« អា!!! អា!!! អា!!! ទេ!!! មិនអាចទៅរួចទេ! » ខ្ញុំស្រែកខ្លាំងៗស្ទើរតែបែកផ្ទះ
ភាគទី២ ៖ បន្ទប់ប្រុសឃោឃៅ
រូបភាពមនុស្សនៅក្នុងកញ្ចក់ គឺជារូបរបស់អ្នកដែលមានមុខមាត់ដូចខ្ញុំ តែមានសក់ពណ៌ខៀវវែងដល់ត្រកៀក។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលភ្នែកពណ៌ខៀវដោយការងឿងឆ្ងល់ ចិញ្ចើមពណ៌ស្រគាំជាងពណ៌សក់ កំពុងតែជ្រួញចូលគ្នាដោយការងឿងឆ្ងល់។ រូបរាងខ្ពស់ស្រឡះស្លៀកឈុតគេង ហើយឈុតនោះខ្លីត្រឹមជង្គង់ ហាក់ដូចជាពួកឡប់សតិដែលទៅលួចខោអាវស្រីមកពាក់ ថែមទាំងមានអាអឺៗគេនោះទៀតផង..ខ្ញុំមានអានេះ ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ អា!!
« ខ្ញុំកំពុងយល់សប្តិមែនទេ? ភ្ញាក់ឡើង ប្រញាប់ភ្ញាក់ឡើង នេះជាយល់សប្តិអាក្រក់ ឯងគេងធ្វើអីចេ? »
ខ្ញុំប្រើទាំងដៃឆ្វេងស្តាំទះកំផ្លៀងខ្លួនឯងជាខ្លាំងឡើងស្ពឹកមុខ តែរូបភាពដែលនៅចំពោះមុខនៅតែមិនប្រែប្រួល…ប្រុសនៅក្នុងកញ្ចក់ក្រហមថ្ពាល់ទាំងសងខាង ភ្នែកបើកធំៗមើលមកខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំឡើកដៃឆ្វេងឡើងគេក៏ធ្វើតាមខ្ញុំ ខ្ញុំទះគូថខ្លួនឯង គេក៏ធ្វើតាមទៀត។ ខ្ញុំរត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក លៀនអណ្តាតដាក់កញ្ចក់នៅក្នុងនោះ ប៉ុន្តែ រូបភាពដែលជះត្រឡប់មកវិញមានអាកប្បកិរិយាមិនខុសគ្នាបន្តិចសោះ។
« មានរឿងអីកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ? នេះជាកម្មវិធីបោកគ្នាលេងមែនដែរទេ? ឬក៏ខ្ញុំឡប់សតិ រវើរវាយ វង្វេងវង្វាន់ មានបញ្ហាខួរក្បាល អាក!!! អ្នកណាក៏បានដែរ ប្រាប់ខ្ញុំផងថាមានរឿងអីកើតឡើង » ខ្ញុំជំទាលខ្លាំងៗលាន់ពេញផ្ទះ ខ្ញុំទើបតែសង្កេតឃើញថា សម្លេងដែលចេញមកមិនមែនជាសម្លេងខ្ញុំទេ
« ឡប់ហើយ ឡប់ៗៗៗៗ នេះជាសម្លេងអ្នកណា ហើយសម្លេងខ្ញុំបាត់ទៅណា? ប៉ា! ម៉ាក់! អ្នកណាលេងកំប្លែងជាមួយខ្ញុំទៅ? » បន្ទាប់ពីជាងកន្លះម៉ោងដែលខ្ញុំនិយាយរអ៊ូ ប៉ប៉ាច់ប៉ប៉ោចនៅក្នុងបន្ទប់ ដើរទៅដើរមកដូចឆ្កួតជ្រូក ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមឃ្លាន សតិស្មារតីចាប់ផ្តើមវិលមកវិញយឺតៗ ចាប់ផ្តើមពិនិត្យមើលបម្រែបម្រួលរបស់ខ្លួនឯង។
ខ្ញុំក្លាយទៅជាមនុស្សប្រុសដែលមានរបស់រយីងរយោងនៅខាងក្រោម មានសក់ពណ៌ខៀវវែង ហើយមានក្លិនក្រអូបតិចៗ បើខ្ញុំចាំមិនខុសទេ គឺធ្លាប់ធុំក្លិននេះមកពីណាមក…ដៃរបស់ខ្ញុំធំជាងមុន ហើយមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងខ្ពស់ជាងមុនជិត ១០សង់ទីម៉ែត មុខស្រដៀងនឹងកាលពីខ្ញុំនៅជាមនុស្សស្រីជាខ្លាំង ហាក់ដូចជាបងប្អូនភ្លោះនឹងគ្នា តែអ្នកដែលនៅក្នុងកញ្ចក់គឺជាមនុស្សប្រុស ដោយមានផ្នែកសំខាន់បញ្ជាក់អះអាង យ៉ាងច្បាស់។
ខ្ញុំដើរទៅបន្ទប់របស់ប៉ានិងម៉ាក់ រើខោអាវរបស់ប៉ាដែលអាចស្លៀកបានមួយសម្រាប់ ហើយរឿងខោក្នុងធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ខោតាមបែបមនុស្សស្រីដែលខ្ញុំកំពុងតែស្លៀកពេលនេះ បិតបាំងមិនជាប់ទេ។ ខ្ញុំសាកល្បងចាប់ប្អូនតូចនោះមើល ដូចជាយ៉ាងម៉េចមិនដឹង។
ហើុយ! មិននឹកស្មានសោះថា កើតមកជាតិនេះនឹងមានប្អូនប្រុសជារបស់ខ្លួនឯង។ រំពេចនោះ ភ្នែកខ្ញុំប្រទះឃើញខោខ្លីរបស់ប៉ា យកមកស្លៀកសិន 😀
នៅមានត…
ក្មេងតូច
ក្មេងតូច 
អស្ជារ្យតែម្តងហ្ន៎ ចង់អោយក្លាយជាការពិតដល់ហើយ
ដល់ក ប្រឌិតទាំងភ្នែកស្រស់ហើយនៀក!!!! 🙂
ប្រឌិតអី? សាលាខ្ញុំគេវ៉ាកងតាំងពីដើមខែ ៦ មកម្ល៉េះ
រូបភាពមនុស្សក្នុង mirror ប្រុសស្រីអីទៅ? ប្តូរភេទមែនទេ?
ចម្លែក! អ្នកសរសេរក៏អស្ចារ្យទៀត…
🙂
កាលណាបានមើលភាគបន្ត